7 Ιουνίου 2012

I don't get it..

Καιρό είχα να γράψω εδώ.. γιατί λίγο ο ήλιος, λίγο ο ανιψιός που μου πήρε τα μυαλά, και για μια ακόμη φορά χάθηκα στην κοσμάρα μου. Αν και είναι ωραία εκεί...

 Έχει εδώ και καιρό που παρατηρώ και ακούω για άτομα νεαρής ηλικίας με σχετικά σοβαρά προβλήματα υγείας,  που λαμβάνουν φάρμακα τα οποία κανονικά από την μέση ηλικία και πάνω συνήθως ξεκινάνε.
 Να ακούω για 21 χρονών κοπέλα με χάπια πίεσης,  άλλους με θυρεοειδή,  προβλήματα με στομάχι, αρρυθμίες,αρκετούς με ψυχολογικά προβλήματα τα οποία προκαλούν κρίσεις πανικού κ.ο.κ.
Έχω συνηθίσει να ακούω τέτοια πλέον.. και μετά να ακούς από τους μεγαλύτερους το εξής.. Καλά τι σόι προβλήματα έχετε εσείς και έχετε τόσες αρρώστιες?
Να φταίει το άγχος για το μέλλον μας? Η κακή διατροφή? Η κληρονομικότητα? Δεν γνωρίζω..
Αυτό που γνωρίζω είναι ότι ναι παίζει ρόλο και το πως σκεφτόμαστε και παρατηρώ πως η δικιά μας γενιά αγχώνεται περισσότερο για αυτά που θα βρει μπροστά της. Έχουμε φτάσει σε τέτοια κατάσταση που πλέον δεν μπορούμε απλά να κοιτάμε το σήμερα, αλλά και το τι μέλλον θα έχουμε.
Και δεν είναι μόνο η σημερινή οικονομική κατάσταση που επικρατεί αλλά και το πως έχει αλλάξει ο κόσμος. Αυτοί που πατούν επί πτωμάτων για  να κερδίσουν, και αυτοί που έχουν αναισθητοποιηθεί σε σημείο που βλέπουν πλέον μόνο την καλοπέραση τους. Δεν ξέρω ποιο από τα 2 πρέπει να φοβόμαστε περισσότερο.
Δεν ανοίγω πλέον την τηλεόραση. Δεν μπορείς να πιστέψεις αυτά που λένε πλέον. Μόνο που βγαίνεις έξω και μιλάς με άλλους βλέπεις την πραγματικότητα. Μια κοινωνία που αρχίζεις και φοβάσαι.
Και θέλω να φύγω. Να πάω κάπου να βρω την ηρεμία μου. Να απολαμβάνω την στιγμή και να μην σκέφτομαι το μετά. Μπορώ?