Οι οδηγοί στην Κύπρο έχουν την χειρότερη οδική παιδεία που έχω πετύχει και μιλάμε για χρόνια τους σύγκρινα με τους Κρητικούς οδηγούς αλλά μπορώ να πω η βλακεία που φάνηκε πιο επικίνδυνη από τους 80αρηδες Κρητίκαρους που οδηγούσαν στα χωριά. Που πας μωρέ σύντεκνε?
Η λέξη φλας, και δείχνω ότι στρίβω, σταματάω κλπ είναι άγνωστη για τον Κύπριο οδηγό. Το ίδιο άγνωστο είναι το να κοιτάς πριν στρίψεις, να κάνεις λίγη υπομονή για να φτάσεις στον προορισμό σου και να μην προσπαθείς να καβαλήσεις τα αυτοκίνητα για να γλυτώσεις αυτά τα 2 λεπτά. Και τα κυριότερο να παρκάρεις σε πάρκινγκ αναπήρων. Πραγματικά μπράβο.
Επίσης ένα μεγάλο χειροκρότημα σε όσους κατέχουν Mercedes (δλδ το 90% του κόσμου) γιατί θεωρείς ότι είσαι ανώτερος από τους υπόλοιπους και σου ανήκει ο δρόμος. ( Καλά αν έχεις Cayenne μα σαφώς σου ανήκει ο δρόμος, 2 λεπτά να ανέβω στο πεζοδρόμιο και να πατήσω τον απερίσκεπτο πεζό που έκανε το λάθος να περπατάει )
Το έχουμε ξαναπεί.. τα υλικά σου αγαθά δε σε κάνουν να έχεις περισσότερη αξία ως άνθρωπος, όλοι ίσοι είμαστε και στον ίδιο τόπο θα καταλήξουμε. Γιατί μου τα έχουν πρήξει μέχρι εκεί που δεν πάει.
Και ο πατέρας μου έχει Mercedes και το ίδιο κράξιμο τρώει. Γιατί που ήμουν Ελβετία που ρέει το χρήμα δεν ήταν γεμάτο με αμάξια πολυτελείας αλλά με κάτι καλύτερο. Το απλό αυτοκίνητο και ένα μικρό ιστιοπλοϊκό από πίσω. Ναι ρε φίλε τουλάχιστον εκεί έβλεπες ότι έδιναν για να χαρούν τα λεφτά που σπατάλησαν σε κάτι που θα τους έφτιαχνε τι διάθεση όχι στο να κάνει επίδειξη ''πλούτου''.
Το θέμα μου όμως δεν είναι εκείνο. Απλά αν κάποια στιγμή δείτε μια να ουρλιάζει στις ειδήσεις πως πλάκωσε κάποιον στο ξύλο επειδή νόμιζε πως οδηγούσε στην Ινδία να ξέρετε είμαι εγώ. Ελπίζω να γράφω καλά στην κάμερα. :P
Το θέμα είναι πως ακόμη και το κράτος δεν ενδιαφέρεται για μας και ακόμη περισσότερο για ανθρώπους με προβλήματα αναπηρίας. Να οδηγώ επί την Φραγκλίνου Ρούσβελτ και να βλέπω ότι στην διάβαση πεζών στην οποία υπήρχε και σηματοδότης, το πεζοδρόμιο να είναι αρκετά πιο ψηλό από τον δρόμο και να δυσκολεύεται ο άντρας να κατεβάσει το καροτσάκι με την ανάπηρο γυναίκα του. Πόσο μάλλον ένα άτομο με αναπηρίες που θα κυκλοφορούσε μόνο του. Πολύ απλά δε θα περνούσε. Και με εξόργισε απίστευτα. Γιατί φτιάχνουν νέα μαρίνα. Γιατί φτιάχνουν την παλιά πόλη. Γιατί το 2006 που ήμουν στην Σιένα της Ιταλίας για να πας στην Piazza del Campo έπρεπε να κατηφορίσεις για να φτάσεις εκεί. Και ήμασταν μαζί με τον θείο μου ο οποίος ήταν ανάπηρος. Και να μας σταματά ένας κύριος και να μας λέει να μην ανησυχούμε γιατί αν ήταν εύκολο για εκείνον να κατεβάσει και ανεβάσει την γυναίκα του, πόσο εύκολο μάλλον θα ήταν για εμάς που ήμασταν 3 άτομα να φτάσουμε στον προορισμό μας. Και είχε δίκιο.
Ταξιδέψαμε παντού και σχεδόν τίποτα δυσκολίες δεν βρήκαμε. Και το μόνο που βλέπω στα μέρη μας είναι ένα αφιλόξενο τόπο για ανθρώπους με προβλήματα υγείας. Γιατί? Να πεις ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι με προβλήματα τέτοιου είδους να πω οκ, αλλά έχουμε και πολλούς μάλιστα. Αλλά δεν τους βλέπουμε.
Και γιατί? Απλά επειδή είναι αφιλόξενοι οι δρόμοι μας, τα πεζοδρόμια μας, τα πάρκινγκ τους έχουν καταληφθεί από ''νοητικά'' ανάπηρους ανθρώπους και ο κόσμος τους κοιτάει λες και είναι τέρατα.
Και θέλω να βρω αν υπάρχει τρόπος να βοηθήσω η έστω να παλέψω και λίγο για τέτοιους ανθρώπους. Γιατί πριν ένα χρόνο έχασα τον θείο μου που είχαμε πάει αυτό το υπέροχο ταξίδι Ιταλία και Ελβετία. Που είχε περισσότερη ενέργεια από εμάς τους υγιής. Που παρόλα τα προβλήματα του προσπαθούσε να ζει την ζωή του και να απολαμβάνει τις βόλτες και τα ταξίδια του. Που κατάφερε να ζήσει 10 χρόνια ακόμη από το 2000 που του είχαν πει ότι η ''μηχανή'' του είχε ήδη καεί.
Μερικές φορές αυτοί οι άνθρωποι σου δίνουν περισσότερη δύναμη να προχωρήσεις από τους υπόλοιπους, πολύ απλά γιατί παλεύουν για να νικήσουν κάτι.
Μακάρι να καταφέρουμε να τους βοηθήσουμε και μεις πίσω για όσα μας πρόσφεραν.
Υ.Γ Όποιος γνωρίζει κάτι για κάποια οργάνωση εδώ στην Κύπρο που βοηθάει για τα ΑΜΕΑ και τα συμφέροντα τους σας παρακαλώ να μου πει, μιας και με ενδιαφέρει.
Εκτίμησε τα απλά πράγματα. Γιατί κάποιοι άλλοι δεν μπορούν να τα έχουν.
