2012 κάνε την διαφορά!

Το 2011 μπορώ να πω μία από τις πιο άσχημες χρονιές μου, αλλά μου έτυχαν μερικά πράγματα τόσο όμορφα και καλά που δεν μπορώ να πω έφυγες και μόνο κακά μας άφησες. Γιατί με έκανε να χαμογελάω στις τόσο χάλια μέρες που είχα. Και κατάφερε ένα πράγμα. Να μου μείνει ως μία αξέχαστη χρονιά γιατί είχε συνέχεια εναλλαγές. Δε θα το έλεγα καθόλου βαρετό έτος, αλλά σαφώς ματώσαμε από αυτό.
Και προσμένουμε να δούμε τι θα μας φέρει η νέα χρονιά. Μπορεί να λέω ότι θέλω χίλια-δύο πράγματα αλλά το βασικό είναι να είμαστε καλά και να υπάρχει ευτυχία τριγύρω μας. Αυτό μου αρκεί.
Καλή Χρονιά σας εύχομαι γεμάτα υγεία και αγάπη, και όλα τα άλλα έρχονται. Στο χέρι μας είναι εξάλλου!

Happy happy New Year!! :D

If you can't avoid it, enjoy it.

Και που λες αγαπητέ ακροα.. εε αναγνώστη εδώ και 2 μέρες που έχω πάλι ιντερνέτ έκατσα και μελετούσα με τις ώρες να δω τι δώρο θα κάνω στην Sike .Δυσκολεύτηκα μπορώ να σου πω αρκετά, γιατί φαίνεται για ένα άτομο που ξέρει τι θέλει, και της πέτυχα εγώ ο Υδροχόος που είμαι στην κοσμάρα μου.
Και αποφάσισα τι θα της κάνω δώρο.. ένα ταξίδι! Στην αρχή σκεφτόμουν τα συνηθισμένα Ιταλία, Γαλλία κλπ, αλλά κάτι τέτοιο αξίζει στην πραγματικότητα να συμβεί.
Οπότε αφού εδώ το σηκώνει η τσέπη μου αποφάσισα να της κάνω δώρο 2 ταξίδια! Το πρώτο θα είναι στο.. τα τα ρα τααα.. Machu Picchu




Tώρα θα μου πεις τι στο καλό θα κάνεις εκεί?

Η αρχαία πόλη Μάτσου Πίτσου στο νότιο Περού είναι το αντιπροσωπευτικότερο δείγμα του πολιτισμού των Ίνκα, που χάθηκε με απότομο τρόπο και που η εξέλιξη του ήταν και θα παραμείνει θέμα συζήτησης.
Βρίσκεται 2.430 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, στη μέση ενός τροπικού δάσους στο βουνό, σε ένα εξαιρετικά όμορφο περιβάλλον. Ιδανικός προορισμός αν θέλετε να προσθέσετε και μια δόση μυστήριο στην απόδραση σας.
Τώρα αν με κάτι τέτοιο νιώθεις πολύ Indiana Jones και εσύ ένα ταξιδάκι να χαλαρώσεις ήθελες βρε παιδί μου, τότε θα προτιμήσεις καλύτερα το 2ο ταξίδι το οποίο είναι προς Koύβα..!





Noμίζω δεν χρειάζεσαι να γράψω κάτι γι' αυτό το μέρος. Και αντί για Enjoy the silence που λένε και οι Dεpeche Mode, enjoy the music and relax. Και βγάλε έστω και φανταστικές φωτογραφίες για να τις βλέπεις όταν επιστρέψεις στην καθημερινότητα της Κύπρου.

Δεν ξέρω κατα πόσο σου άρεσαν αλλά αν δεν τα θες τα παίρνω εγώ τα δώρα.. :P
Να έχεις Καλά Χριστούγεννα και μακάρι η νέα χρονιά να σου φέρει ότι επιθυμείς! Υγεία και ευτυχία πάνω απ'όλα! :)

Καλό θα είναι αυτό λες?

Βλέπω οι περισσότεροι ήδη ανάρτησαν το δωράκι για το Secret Santa.. και λυπάμαι αυτον/ην που το έλαχα. Επειδή δεν ξέρω πως φαίνομαι στους άλλους, αλλά θέλω να προειδοποιήσω δεν είμαι και το πιο νορμάλ άτομο, και ευχαριστιέμαι να πειράζω τον κόσμο.
Δεν είχα ιντερνετ αυτές τις μέρες και έχω πέσει στο διάβασμα για ψυχολογήσω κάπως το άτομο που μου έτυχε και να πάρει ένα καλό δώρο. :P
Σε όποιον έτυχα να ξέρει, απολαμβάνω και ένα απλό ταπεινό ζευγάρι Louboutin μιας και προς το παρόν δεν παίζει να το έχω στην πραγματικότητα.

Πάω να δω τα μελομακάρονα μου πως έγιναν! Later..! :)

Η πολύ σκέψη κάνει κακό..

Περίοδος γιορτών, περίοδος τρεξίματος, αλλά και περίοδος χαράς. Χαράς γιατί επιστρέφω πίσω στα παλιά μου λημέρια και παρέες, κοντά στη θάλασσα που έκανα ένα μικρό ταξίδι για να την βλέπω, κοντά σε πράγματα που έλειπαν εδώ που είμαι. Μικρή η απόσταση μην νομίζεις, αλλά μεγάλη η διαφορά.

Θα έπρεπε να γράψω ότι ξέρω τι μου γίνεται αλλά η Υδροχοική μου φύση δεν με αφήνει. Περπατώ και ονειροβατώ. Αλλά σκέφτομαι και τι αλλαγές πρέπει να κάνω. Τα κατάφερα πέρσι βάζοντας κάτι στόχο, το ίδιο πρέπει να γίνει και τώρα. Αλλά δε θα αγχωθώ γι' αυτό. Προς το παρόν έχω να σκεφτώ τι θα φτιάξω στο δείπνο για τα γενέθλια του μικρού μου αδερφού. Χαζό αλλά καλό μου κάνει.

Το σουφλέ σοκολάτας επιβάλλεται ως επιδόρπιο ε?

Wondering..

Ακόμη δεν μπορώ να χωνέψω το πόσα πράγματα έχουν συμβεί αυτή τη χρονιά. Καλά και κακά! Στιγμές που μένουν στην σκέψη σου. Στιγμές που σε βυθίζουν στην μελαγχολία και άλλες στιγμές που σε κάνουν να σηκωθείς να χορέψεις από ευτυχία. Περίεργη χρονιά πραγματικά, αλλά με ενδιαφέρον.

Βαρέθηκα να γράφω και να αναπολώ ότι έχω χάσει. Γιατί είμαι ευγνώμων για ότι έχω λάβει μέχρι τώρα. Because I have love, and that keeps me going! Γιατί βλέπω στον καθρέφτη ένα άτομο που είχα να δω πάρα πολύ καιρό και μου είχε λείψει. Που πίστευε και έλπιζε σε κάτι. Μιας και είμαι ο πιο δύσκολος μου κριτής, ακόμη έχω δρόμο να τα βρω με τον εαυτό μου, αλλά έχω πράγματα για τα οποία αξίζει να παλέψω. Το είχα χάσει για πολύ καιρό αυτό. Είχα την αίσθηση πως ήμουν χαμένη μέσα στο δάσος και δεν υπήρχε σωτηρία να βγω μέσα από κει. Κι όμως βρήκα το μονοπάτι που οδηγεί πίσω σπίτι. Απλά έχω πολύ δρόμο να διαβώ ακόμη. Αλλά δεν πειράζει, γιατί ανακαλύπτω νέα πράγματα στην πορεία. Εξηγήσεις σε καταστάσεις που δεν καταλάβαινα πριν.

Έχω παρέα στην επιστροφή, το βλέπω αυτό και χαίρομαι γιατί πάντα είναι καλύτερο να έχεις κάποιον δίπλα σου να σου δίνει δύναμη όταν δεν μπορείς να προχωρήσεις.

Ότι δυσκολίες και να έχουμε, με ένα χαμόγελο ξεχνιούνται, έστω και για λίγο.

P.S. Το επόμενο blog θα γράφει για τα χαζά που έχουν συμβεί, γιατί πολλή σοβαρότητα έπεσε εδώ και δεν λέει!

A Little Bit of This, a Little Bit of That

Έχει περάσει αρκετός καιρός από το τελευταίο blog, το αντιλαμβάνομαι, όμως ήμουν στην φάση που προτιμούσα να διαβάζω τις σκέψεις και απόψεις των άλλων παρά να εκφράσω τις δικές μου. Πάντα δυσκολευόμουν να πω τις σκέψεις μου αλλού, όσο καλό και να μου έκανε να τις ακούσεις ένας άλλος. Και θέλω μεγαλώνοντας να μπορέσω να το αλλάξω αυτό.

Δεν έχω για κάποιο ιδιαίτερο θέμα να πω (αν και καιρό με τρώει να γράψω την οδική μας συμπεριφορά) μονάχα για το πως σε ένα μικρό χρονικό διάστημα αλλάζουν τα πάντα τριγύρω σου. Μέσα σε ένα χρόνο να βιώνεις σε απίστευτα έντονο βαθμό, την χαρά και την θλίψη, και τις στιγμές που απλά κάθεσαι και προσπαθείς να καταλάβεις τι ακριβώς γίνεται στη ζωή σου.

Δεν θυμάμαι πόσο καιρό είχε να χαμογελάσω τόσο πολύ, σε μία χρονιά που συνέβησαν τόσα άσχημα πράγματα τα οποία ακόμη με πληγώνουν. Επειδή και τις στιγμές που χαίρομαι , μια στιγμή στο μυαλό μου θα μπει η σκέψη αυτού που λείπει, και δεν είναι κάτι που το κάνω επίτηδες, απλά ήταν ένα τόσο μεγάλο θέμα στην ζωή μου. Όπως και στην θλίψη μου, σκέφτομαι όλα τα καλά που συνέβηκαν φέτος και γεμίζουν με χρώμα το μελαγχολικό σκηνικό του πριν.

Ευτυχία. Μία λέξη που πλέον δύσκολα ακούς από τα στόματα των ανθρώπων. Οι περισσότεροι θα σου πουν είναι ευχαριστημένοι με τη ζωή τους, αλλά όχι ευτυχισμένοι. Και μαζί με αυτούς θεωρώ και γω πως την ευτυχία δυσκολεύεσαι να την αποκτήσεις.

Το να είσαι ευτυχισμένος για μένα σημαίνει όχι κατ ανάγκην όλα να πηγαίνουν με το μέρος σου cause let’s face it, this is real life, αλλά να βλέπεις πως σε κάποιους τομείς της ζωή σου τα πράγματα πάνε καλά, η τουλάχιστον κυλούν ομαλά. Σαφώς να υπάρχει η υγεία σε σένα και τους αγαπημένους σου πρώτο πρώτο, η αγάπη και επικοινωνία , αλλά και πολλά άλλα μικρά κομμάτια το οποία συμπληρώνουν το παζλ Γιατί μερικές φορές αυτά τα μικρά απλά πράγματα είναι που κάνουν την διαφορά, απλά ζώντας στην εποχή που όλα είναι σε fast καταστάσεις, αδυνατούμε να απολαύσουμε τις απλές μικρές στιγμές και περιμένουμε κάτι το μεγαλειώδες για να μας τραβήξει την προσοχή, μόνο που κάποιες φορές αυτό μπορεί να είναι και φύκια που μας τα πουλάνε για μεταξωτές κορδέλες.

The thing is to appreciate every moment we have. Σαφώς και θα υπάρχουν οι μέρες που απλά θα είσαι off, αλλά αυτές οι στιγμές πάντα θα υπάρχουν στην ζωή σου, και λογικό είναι. Το θέμα είναι να εκτιμάμε που και που αυτά που έχουμε, και να προσπαθούμε για το καλύτερο.

Δεν είναι κάτι ουτοπικό. Απλά κάτι που θέλει λίγη προσπάθεια.

Lost somewhere

Dear blog,

Δεν είναι ότι σε ξέχασα, απλά είμαι από τους ανθρώπους που προτιμώ να μιλάω, παρά να γράφω.

Να πω ότι έχω κάτι για να γράψω? Πολλά και τίποτα. Τα σκέφτομαι την μια στιγμή και την άλλη τα ξεχνώ

Θα έλεγα πως αυτή την στιγμή περιμένω κάποια πράγματα να αλλάξουν. And I don’t know why, but I’ve got a really good feeling about this.

Και όταν κάποιες στιγμές χάνεται αυτό το αίσθημα νιώθω χαμένη, αλλά σαν κλασσικός καμένος Υδροχόος βρίσκω κάτι θετικό και ξεχνώ τις έγνοιες μου για λίγο.

It’s all about the money these days, το βλέπετε παντού πλέον. Το θέμα δεν είναι να έχουμε πολλά, αλλά τουλάχιστον όσα αρκούν για μιά αξιοπρεπή ζωή.

Τόσο μόνο με ενδιαφέρουν. Γιατί το βασικό είναι, ακόμη και στις ‘δύσκολες εποχές’ να μην έχει χαθεί το χαμόγελο σου . Να βλέπεις αισιόδοξα το μέλλον. Και να νιώθεις ευτυχισμένος με απλά πράγματα.

You have to got hope.

Γιατί χωρίς ελπίδα είμαστε χαμένοι.

Και σύντομα θα είμαι δω να γράψω για κάτι πιο ενδιαφέρον.

Αυτή την φορά αφήστε με να πετάξω για λίγο..

It’s a wonderful world

Βασικά, δεν είναι τόσο υπέροχος ο κόσμος μας. Ανοίγοντας όμως την τηλεόραση και ότι Μ.Μ.Ε υπάρχει, αντιλαμβάνομαι πως τελικά ζούμε σε ένα καλύτερο κόσμο, αντίθετα με τους περισσότερους . Από που να ξεκινήσω και που να τελειώσω. Νομίζω όλοι μας γνωρίζουμε τι τρέχει τριγύρω μας. Πόλεμοι, πλημμύρες και αν συνεχίσω να γράφω δεν θα τελειώσω ποτέ.

Από τον καιρό που σπούδαζα και είχα βρει ανάμεσα στα μαθήματα τον αραβικό πολιτισμό, τον ενδιαφέρον μου μεγάλωσε για το συγκεκριμένο θέμα, για την θρησκεία του, τα έργα τους και την θέση της γυναίκας μέσα σε αυτό.

Πρόσφατα διάβασα ένα βιβλίο του Καλέντ Χοσσεϊνί ΄΄Στην Χώρα των Χρυσών Ήλιων΄΄ το οποίο μιλά για την ζωή 2 γυναικών στο σύγχρονο Αφγανιστάν.

Σαφώς και γνώριζα πως η ζωή των γυναικών σε χώρες που τηρείται τυφλά το Κοράνι, είναι υποδεέστερη από των αντρών, αλλά όχι σε αυτό το σημείο. Και ούτε ότι κάποτε υπήρχε ένα Αφγανιστάν που οι γυναίκες κυκλοφορούσαν ελεύθερες όπως εμείς εδώ, έχοντας καριέρες και δικαίωμα να μιλήσουν.

Σαφώς και δεν πιάνω ως θέμα συζήτησης το Κοράνι, γιατί ο καθένας δικαιούται να πιστεύει ότι θέλει, και θεωρώ πως το θέμα θρησκείας δεν κάνει να το βάλω στο δικό μου blog.

Aπλά μας βλέπω συνέχεια να παραπονιόμαστε για διάφορα θέματα όπως την έλλειψη χρημάτων, τον ελάχιστο χρόνο που μας μένει, την ασυνεννοησία μεταξύ φύλων και δεν έχουμε καθίσει πραγματικά να σκεφτούμε πως όντως ζούμε σε ένα καλύτερο κόσμο.

Ναι, σαφώς και έχουμε κάποια σοβαρά θέματα να αντιμετωπίσουμε αλλά πρέπει να καταλάβουμε πως ζούμε σε ένα κόσμο με πολύ πιο σοβαρά προβλήματα από αυτά που έχουμε στον δυτικό κόσμο. Μπορεί ναι μεν σε κάποιους τομείς εμείς οι γυναίκες να μην είμαστε το ίδιο ίσες όσο και οι άντρες αλλά σαφώς και είναι αρκετά καλύτερη η θέση μας σε σχέση με κάτι χώρες που είσαι αναγκασμένη να κυκλοφορείς με την μπούρκα και γενικά να μην έχεις δικαίωμα για τίποτα. Η σε άλλες περιοχές που έχουν χάσει τα σπίτια τους, που δεν έχουν τίποτα να φάνε, που υπάρχει πόλεμος στην περιοχή και τόσα άλλα παραδείγματα

Δεν λέω πως η ζωή μας δεν έχει προβλήματα γιατί αλλιώς δεν θα λεγόταν ζωή αλλά παράδεισος, όμως είναι μια ζωή που μπορεί να βελτιωθεί. Μπορεί να βελτιωθεί εγκεφαλικά και για μερικούς ίσως και σωματικά. Μπορούμε να βρούμε χρόνο για τον εαυτό μας, να απολαύσουμε την ελευθερία που έχουμε, να παλέψουμε για τα θέλω μας. Κάποιοι άλλοι δεν μπορούν. Αυτό να σκεφτούμε, να μπούμε στην θέση των παιδιών ενός κατώτερου Θεού και ίσως να καταλάβουμε πως ζούμε σε ένα υπέροχο κόσμο.

Be the change you want to see in the world

Εγκυμοσύνη και κάπνισμα

Τις προάλλες εκεί που καθόμουν παρέα με την αδερφή μου ήταν και μία έγκυος φίλη της. Όλα καλά μέχρι την στιγμή που την παρατήρησα να καπνίζει ένα αρωματικό πουράκι. Eκείνη την στιγμή δεν μπόρεσα παρά να την ρωτήσω πως γίνεται να καπνίζει, ενώ περιμένει παιδί. Η απάντηση ήταν πως κάπνιζε κανονικά και το σταμάτησε, αλλά δεν μπορούσε να το κόψει εντελώς οπότε ο γιατρός της την άφηνε να καπνίζει έστω ένα πουράκι την ημέρα. Δεν ήξερα ποιον να μουτζώσω πρώτα.. την κοπέλα ή τον γιατρό της που την άφηνε να κάνει αυτό?

Δεν γνωρίζω πολλά πράγματα μιας και δεν έχω κάνει δικό μου παιδί, αλλά γνωρίζω πως αν καπνίσεις έστω και ένα τσιγάρο, δεν γίνεται μετά να θηλάσεις. Κάτι το οποίο είναι σημαντικό για το παιδί, κυρίως αν έχεις την δυνατότητα να το κάνεις. Και αυτή η μάνα το στερεί χωρίς δεύτερη σκέψη.

Άντε πες ο θηλασμός για σένα δεν είναι το σημαντικότερο, αλλά η υγεία του αγέννητου παιδιού σου δεν σε ενδιαφέρει? Πριν καν γεννηθεί το επιβάλεις στον καπνό και του καταστρέφεις την υγεία του. Αυτό δεν το σκέφτεσαι?

Μπορεί κάποιος να πει εύκολα κρίνεις. Κι όμως όχι. Σαν πρώην καπνίστρια γνωρίζω πως είναι δύσκολο να το κόψεις κυρίως αν καπνίζεις χρόνια. Αν και να πω την αλήθεια δεν μου έλειψε, αν και είχα στερητικά προβλήματα λόγω διακοπής τσιγάρου(βλέπε ταχυπαλμίες) και έτρεχα στα νοσοκομεία. Ούτε νεύρα είχα ούτε επιθυμία όταν καπνίζαν άλλοι δίπλα μου. Αντίθετα, δεν μπορούσα να υποστώ την μυρωδιά του καπνού, τόσο πολύ!

Οπότε το θεωρώ βλακώδες να μου λέει μία μάνα δεν μπορώ να το κόψω. Έχεις 100 λόγους παραπάνω να το κόψεις! Αν δεν σε νοιάζει το δικό σου σώμα τουλάχιστον σκέψου αυτό το πλασματάκι. Όταν όμως δίνει τις ευλογίες ο ίδιος ο γιατρός και ακολουθεί τον ίδιο δρόμο και η μητέρα, εσύ ο τρίτος δεν μπορείς να πεις και πολλά .

Μέχρι στιγμής όσες φορές συνάντησα έγκυες γυναίκες που καπνίζαν σε όλες έπεσε κήρυγμα για την απαράδεκτη συμπεριφορά τους, κι ας μην μου ξαναμιλούσαν. Το σωστό πρέπει να λέγεται, όποιες κι αν είναι οι συνέπειες.

Μην σκέφτεσαι μόνο εσένα, δώσε μια ευκαιρία στο νέο αίμα.

Διασκορπισμένες σκέψεις

Mέρες τώρα προσπαθώ να σκεφτώ τι αξίζει να γράψω εδώ πέρα. Το μυαλό μου όμως αυτό το διάστημα έχει εστιάσει σε ένα άσχημο γεγονός το οποίο υπήρξε στην οικογένεια, οπότε ότι και να γράψω, κατά 98% θα είναι κατά πάσα πιθανότητα καταθλιπτικό και ίσως βαρετό.

Το τελευταίο εξάμηνο θα έλεγα πως ήταν το λιγότερο τραγικό. Το ένα κακό πίσω από το άλλο και γω να προσπαθώ να είμαι ακόμη και τότε θετική, κάτι το οποίο δεν κατάφερα να κρατήσω τελικά. Και πως να γίνει αυτό όταν εκεί που πας να σηκωθείς κάτι γίνεται και σε ρίχνει πάλι. Να μην έχεις κάποιον να σε βοηθήσει γιατί όλοι όσοι ήταν δίπλα σου είτε είχαν το δικό τους Γολγοθά η απλά ήταν στην κοσμάρα τους. Τα προβλήματα σου να σωματοποιούνται λόγω της ψυχολογικής σου κατάστασης, ενώ στην πραγματικότητα να είσαι ένας υγιής άνθρωπος.

Σχεδόν σε όλους τους τομείς να πηγαίνουν όλα από το κακό στο χειρότερο, και γώ με την ελπίδα πως κάποια στιγμή θα φτιάξουν. Κι όντως έφτιαξαν, αλλά ο “ανεμοστρόβιλος” ‘πήρε τόσα στο δρόμο του και εμείς μετράμε ζημιές.

Οι σκέψεις για μια ακόμη φορά διασκορπισμένες και γω να νιώθω lost in space.

Αλλά που θα πάει, κάποια στιγμή θα ξεχαστούν και αυτά και οι παλιές καλές μέρες θα ξαναέρθουν.

Time

Μερικές φορές παίρνουμε κάποιους ανθρώπους για δεδομένο. Όταν όμως κάποια στιγμή χάνονται, τότε ξαφνικά αντιλαμβάνεσαι πόσο μεγάλο είναι το κενό που σου άφησαν

Αυτό είναι το κακό με τον χρόνο. Δεν μπορείς να γυρίσεις προς τα πίσω και να σώσεις καταστάσεις, να ζητήσεις συγνώμη, η οτιδήποτε άλλο θα σε έκανε να νιώσεις καλύτερα αυτή τη στιγμή. Αφήνεις κάτι για μετά δίχως να σκεφτείς ότι μπορεί να μην υπάρξει το μετά. Και το θέμα είναι ότι θα σε κατατρώει για καιρό. Γιατί λες :What if..?

Έχω αυτό το ελάττωμα. Δεν αφήνω κάτι πίσω, παρά με κυνηγάει το τι θα γινόταν αν..

Πόσες στιγμές της ζωής μου έχω αλλάξει στο μυαλό μου με βάση αυτό. Όμως τι να την κάνεις την ευχάριστη σκέψη, όταν η πραγματικότητα σε χτυπάει αλύπητα?Δεν ξέρω, νομίζω ότι και μέσα από εκείνες τις λίγες φτιαχτές μες στο μυαλό στιγμές, παίρνεις μία απόλαυση που δεν κατάφερες να γευθείς στην πραγματική ζωή.

Το θέμα όμως να μην αφήσεις κάτι για μετά. Και ποιος το λέει, εγώ, ο πιο αναβλητικός άνθρωπος. Έχεις κάτι να πεις? Να κάνεις? Κάνε το τώρα. Ότι και να γίνει, τουλάχιστον θα νιώθεις πως βγήκε από μέσα σου, ότι επακόλουθα και να έχει. Προτιμότερο παρά να κάθεσαι και να σκέφτεσαι πόσο διαφορετικά μπορεί να ήταν όλα, και δεν θα είχες τύψεις πως δεν εξέφρασες αυτό που πραγματικά ήθελες.

Life is a bitch but treat her gently. Mια τη έχουμε και πρέπει να το εκμεταλλευτούμε