28 Φεβρουαρίου 2012

Who runs the world. Girls?


Frankly my dear, I don't give a damn think so. Γιατί ότι και να λένε εγώ βλέπω πως οι γυναίκες τραβάνε το ζόρι ότι και να κάνουν, και στην τελική ούτε ένα ευχαριστώ ακούνε.

Έχουμε φέρει τους εαυτούς μας να είμαστε στην υπέροχη θέση να δουλεύουμε, να έχουμε ''ίσα'' δικαιώματα, να διατηρούμε ένα καθαρό σπιτικό, να είμαστε μητέρες αλλά και καλές σύζυγοι. Δηλαδή κυρία στο σαλόνι και πουτάνα στο κρεββάτι. Γιατί για μένα αυτό δεν μου θυμίζει άνθρωπο αλλά Superwoman μου λέτε?
Γιατί αυτό είναι η πραγματικότητα θα έλεγα. Γιατί η πλειοψηφία των παιδιών θα σου πει για το μαγείρεμα της μάνας, πως μυρίζουν τα φρεσκοπλυμένα ρούχα που έκανε η μάνα και γενικά ότι άλλο έκανε αυτό το σπουδαίο πλάσμα.
Και αυτό το πρόβλημα δεν μπορώ να πω πως υπάρχει μόνο εδώ, αλλά θα έλεγα πως γενικότερα στην Μεσόγειο είναι μεγαλύτερο το πρόβλημα και η γυναίκα τραβάει πιο πολλά. (Οι Ιταλοί μπορώ να σας πω είναι οι πιο μαμάκηδες, δηλαδή δε σε έφτανε το κέρατο που θα σου ρίξει ο Φαμπρίτσιο θα είσαι αναγκασμένη και να τον νταντεύεις)

Δεν φτάνει που πλέον βοηθάει σε όλα η γυναίκα, και ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω πως μερικοί άντρες μπορεί να είναι τόσο ανίκανοι στο θέμα σπιτιού!
Έλειπε μια εβδομάδα η μητέρα εκτός Κύπρου και αναγκαστικά όπως κάθε άλλη φορά έπρεπε να καθαρίζω κάπως, αλλά και να ζητήσω βοήθεια από τα αδέρφια μου. Για νέα γενιά πρέπει να πω ότι η βαθμολογία για τη βοήθεια που μου έδωσαν είναι deux points .
Και να έχει μερικούς άσχετους να λένε εσείς οι γυναίκες ανήκετε στην κουζίνα. Εκεί θα ήθελα να απαντήσω : Bitch please, ολόκληρη ντουλάπα εξωτερικού χώρου έπεσε και στους 3 άντρες που έχουμε στο σπίτι την σήκωσα εγώ με τα 55kg.
Στο μόνο που θεωρώ την γυναίκα κατώτερη και κράξτε με όσο θέλετε είναι στο να οδηγάει τζιπ. Σε όλα τα άλλα άνετα μπορεί να συναγωνιστεί ένα άντρα.
Καλά στην δουλειά μέχρι να δει να παίρνει ίσο μισθό με τον άντρα πιστεύω πως θα περάσουν άλλα τόσα χρόνια, αλλά τουλάχιστον δεν πρέπει να υπάρχει έστω λίγη βοήθεια στο σπιτικό σου? Δεν δείχνει λιγότερο άντρας ένας που πλένει τα πιάτα και βάζει πλυντήριο, και δεν ήξερα πως αυτές οι δουλειές στο λεξιλόγιο έχουν δίπλα την φωτογραφία της γυναίκας.
Είναι κάτι που πρέπει να κάνει όποιος μπορεί.
Όχι να φτάνουν στο σημείο του καλού μου πατέρα(τον οποίο κράζω συνέχεια) που ήρθε ξαδέρφη του σπίτι να καθαρίσει ενώ λείπαμε όλοι Κρήτη και να μην ξέρει που είχαμε τα καθαρά σεντόνια. Dude seriously? Y u no help? *Αυτό θα το καταλάβουν όσοι ασχολούνται με το 9gag*
Εμένα με αποκαλούν γκεστάπο και SS απλά γιατί αν και ήρεμο σχετικά άτομο εκνευρίζομαι με τέτοια και δεν ζητάω αλλά απαιτώ την βοήθεια τους. Δεν γίνεται εν έτη 2012 να λες αυτά είναι γυναικείες δουλειές και αυτά είναι αντρικές δουλειές. Έχω δει και ακούσει για γυναίκα ανθρακωρύχο ή οικοδόμο και για άντρα νηπιαγωγό ή γραμματέα. Δεν μου φαίνεται ούτε περίεργο ούτε λάθος.
Δεν ξέρω με ποια οπτική τα βλέπουν οι άντρες των τριγύρω περιοχών βλέπε Ελλάδα, Κύπρο, Ιταλία και χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ αλλά αν θέλουν δουλάρες και να είναι αυτοί πασάδες μπορούν άνετα να μετακομίσουν σε χώρα της Μέσης Ανατολής, που δυστυχώς λόγω θρησκείας θεωρούν κατώτερη τη γυναίκα.
Εμάς δεν μας νοιάζουν τα δωράκια στις 14 Φλεβάρη. Μας ενδιαφέρει να δουν σε τι σημείο ήταν οι γυναίκες πριν μισό αιώνα και που έχουν φτάσει τώρα και να το γιορτάσουν μαζί μας στις 8 του Μάρτη.
Γιατί σε ένα σπιτικό ό ένας δεν έχει μεγαλύτερη αξία από τον άλλο, είναι ίσοι. Σε ένα ζευγάρι παπούτσια θα έλεγες πως το δεξί παπούτσι είναι πιο σημαντικό από το αριστερό? Όχι, είναι και τα 2 αναγκαία.
Οπότε δείξε στον δίπλα σου τι αξίζεις, αλλιώς μην περιμένεις να δεις διαφορετική αντιμετώπιση από τους παραέξω.Κάποιες φορές είσαι αυτό που δείχνεις.



P.S Έπρεπε να τα πω, και λίγα έγραψα γιατί η πλειοψηφία το έχει παρακάνει και αν περιμένουν πως όλες θα τους συμπεριφερόμαστε σαν τις μητέρες τους, τότε πρέπει να ξυπνήσουν και να δουν την πραγματικότητα.

8 Φεβρουαρίου 2012

Everyone deserves a chance.

Φιλοτιμήθηκε ο ήλιος να μας κάνει μια επίσκεψη, αλλά βλέπω πως η βροχή παλεύει να νικήσει.. αλλά δε σου περάσει κυρά μου!! Εμείς θέλουμε να απολαύσουμε λίγο ήλιο και να μην ντυνόμαστε σαν τα κρεμμύδια.

Πίσω όμως στο θέμα μας.. Πριν λίγες μέρες μια κοπέλα έκανε την εξής ερώτηση : Τί είναι αυτό που μας κάνει να πιστεύουμε το καλό σε ανθρώπους που έχουν αποδείξει πόσο κακοί είναι ?
Kαι εκεί είχα απαντήσει ότι έχεις την ελπίδα πως ο άλλος έχει μια σπίθα καλού μέσα του. Το πιστεύω αυτό. Πόσες μα πόσες φορές μου είπαν, για το ένα η το άλλο άτομο πως δεν θα έπρεπε να ασχολούμαι μαζί τους και τσάμπα σπαταλώ το χρόνο μου. Αλλά δεν πιστεύω πως είναι έτσι. Σαφώς και δε μιλάω για άτομα όπως δολοφόνους βιαστές κ.ο.κ γιατί έτσι θα ανοίγα ένα άλλο κεφάλαιο. Μιλάω για άτομα που έκαναν κάποια λάθη στη ζωή τους, κάποια μεγάλα κάποια μικρά. Το πως φέρθηκαν στους άλλους. Τους δικούς τους και τα άλλα άτομα που πλήγωσαν.
Αυτοί οι άνθρωποι δεν δικαιούνται μια δεύτερη ευκαιρία ακόμη? Δεν είπα για περισσότερες γιατί μετά άλλο να είσαι καλός και άλλο να είσαι θύμα. Αν έχεις πίστη στον άλλο δεν υπάρχουν πιθανότητες να αλλάξει ή έστω να βγάλει προς τα έξω τον καλό του εαυτό?
Ή όλα αυτά που σκέφτομαι είναι ουτοπικά, και για μια ακόμη φορά πρέπει να προσγειωθώ?

Πιστεύω πως κάποιοι άνθρωποι αλλάζουν, ή τουλάχιστον μετανιώνουν για τις επιλογές που έκαναν. Και αυτό είναι κάτι. Να καταλάβεις το λάθος σου.
Να δώσει στον άλλο να καταλάβει πως είναι να είναι στη θέση του. Walk a mile in their shoes .
Υπάρχουν πάντα 2 πλευρές. Αντί να είμαστε μονάχα αυτοί που κρίνουμε μπορούμε να είμαστε και αυτοί που θα δώσουμε το χέρι μας όταν ο άλλος ζητήσει βοήθεια. Όταν δίνεις καλό το καλό επιστρέφει πίσω σε σένα.
Remember that.